Placówka Opiekuńcza dla ludzi starszych w Pikieliszakch koło Wilna na Litwie

Jedna z pensjonariuszek placówki opiekuńczej w Pikieliszkach

Wejście do placówki opiekuńczej w Pikieliszkach na Litwie

W dniu 6 marca przedstawiciele naszej Fundacji odbyli wizytę studyjną w placówce opiekuńczej na Litwie około 20 kilometrów do Wilna - niedaleko Pikieliszek, gdzie w okresie międzywojnia swoją letnią rezydencję miał marszałek Józef PIŁSUDSKI. Dom opieki jest przewidziany dla 45 pensjoanriuszy i w chwili obecnej przebywają w nim głównie osoby starsze polskiego pochodzenia. 

Wizytę tą zorganizował nam ośrodek PTTK MAZOWSZE. Byliśmy niepewni tego co zastaniemy, bowiem jeszcze 10 lat temu Litwa, tuż po odzyskaniu niepodległości i w okresie blokady ekonomicznej była bardzo biedna i drastycznie wzrósł odsetek ludzi potrzebujących pomocy. Było to o tyle trudne dla nowych władz, że owa bieda dotknęła głównie starsze społeczeństwo, którego ponad połowę stanowili Polacy lub osoby o polskich korzeniach. Dlatego byliśmy lekko zaniepokojeni co do tego jakie warunki zastaniemy.

Nasze obawy okazały się płonne. Ośrodek prowadzony przez Panią Dyrektor Rasę TAMOSZIUNIENE jest niezwykle schludnym, przytulnym, nowoczesnym ośrodkiem prowadzonym z autentyczną pasją i zaangażowaniem. Łączy nas to, że obiekt ten - podobnie jak nasz - został adoptowany do celów ośrodka pomocy społecznej. Byliśmy wręcz onieśmieleni serdecznością przyjęcia i otwartością z jaką się spotkaliśmy. Rozmiar powitania i gościnność przerosła nasze najśmielsze oczekiwania.

Ośrodek jest ośrodkiem państwowym. Obecnie jest przewidziany na około 45 miejsc. W marcu przebywało w nim około 36 pensjonariuszy. Są to głównie Polacy, lub osoby o polskich korzeniach. Cała kadra porozumiewa się po polsku, także nie było jakichkolwiek problemów z komunikacją. Większość osób jest sprawnych zarówno psychicznie jak i fizycznie. Z pewnością stopień aktywności pensjonariuszy jest dużo większy niż w naszych ośrodkach, gdyż ich ograniczenia są dużo mniejsze niż osób w naszych placówkach. Byliśmy pod wrażeniem warunków panujących w ośrodku, przyjaznej atmosfery w niej panującej i serdeczności w stosunkach między personelem a pensjonariuszami.

Jedna z pensjonariuszek placówki - oczywiście z polskim rodowodem.	Jeden z pokoi w litewskiej placówce opiekuńczej w Pikieliszkach	Serdeczna rozmowa w języku ojczystym czyli polskim z jedną z podopiecznych placówki.
Świetlica i jadalnia służąca także jako kaplica.	Zwiedzamy obiekt - budzimy autentyczną radość wśród pensjonariuszy - jako goście z Polski.	Kącik wypoczynkowy i telewizyjny dla pensjonariuszy.

Po zwiedzaniu placówki rozpoczęło się gościnne przyjęcie - z własnymi wypiekami przygotowanymi przez teściową Pani Dyrektor. W trakcie rozmowy porównaliśmy nasze placówki próbując odnaleźć to co nas dzieli i to co nas łączy. Nastąpiła też ożywiona dyskusja co do sposobów rehabilitacji pensjonariuszy i szereg konkretnych uwag co do możliwości poprawienia zajęć usprawniających. Podjęta została nawet decyzja co do konieczności wymiany informacji pomiędzy naszymi rehabilitantkami - obecnymi na spotkaniu - a personelem ośrodka na Litwie.

W domu opieki spędziliśmy całe popołudnie.

Tą drogą jeszcze raz wyrażamy ogromną wdzięczność przede wszystkim Pani Dyrektor za otwartość i szczerość w opisie ośrodka i porównaniach ogólnych dotyczących warunków prowadzenia podobnych placówek na Litwie i w naszym kraju. Gościnność całego personelu przeszła nasze oczekiwania, bo zamiast standardowej wizyty roboczej otrzymaliśmy pełną interesujących spostrzeżeń wymianę myśli na temat opieki nad osobami starszymi i problemów jakie występują w prowadzeniu naszych placówek. I chociaż zdajemy sobie sprawę z oczywistych różnic wynikających z podstaw prawnych w funkcjonowaniu naszych placówek, cieszy nas, że problem pomocy ludziom starszym jest podobnie rozumiany i interpretowany bez względu na kraj i szerokość geograficzną.

Serdeczność w okazywaniu zainteresowania ludziom starszym jest po prostu cechą osób po ludzku wrażliwych - bez względu na ich pochodzenie. Jesteśmy pewni, że ta empatia i zrozumienie dla potrzeb ludzi starszych nie jest jedyną wspólną cechą łącząca sposób działania naszych placówek. Jest nam wspólna ze względu na naszą wrażliwość. Dlatego nie dziwi nas fakt, że tak szybko umieliśmy odnaleźć wspólny język i zainteresowanie dla swojej działalności.

Do dzisiaj dnia wspominamy życzliwość, ciepło, autentyczne zainteresowanie i serdeczność z jaką zostaliśmy przyjęci.

Dwie szefowe - Dyrektor Rasa TIMUSZIENIENIE oraz Barbara MARCZAK Wiceprezes Fundacji	Fragment ołtarza urządzonego w kaplicy (świetlicy) placówki.	Dyskusje i wymiana doświadczeń w trakcie zwiedzania obiektu.
Rozmowy kuluarowe - jesteśmy wręcz onieśmieleni przyjęciem i serdecznością.	Goście i gospodarze na jednym zdjęciu.	Wymiana doświadczeń i informacji - teraz już w bardzo luźnej formie.

Spotkanie zakończyło oficjalne zaproszenie Pani Dyrektor jak i jej współpracowników do odwiedzenia naszych placówek i odwiedzenia naszego kraju.

ZAPROSZENIE

Już dzisiaj PONAWIAMY swoje zaproszenie dla

Pani Dyrektor Rasy TAMOSZIUNIENE

oraz jej współpracowników.

Chętnie pokażemy nasze placówki jak i Warszawę i okolice.

Z przyjemnością zorganizujemy spotkanie z osobami odpowiedzialnymi za opiekę społeczną w naszym mieście - w tym głównie osób starszych - w celu porównania form i standardów pomocy oferowanych tej grupie społecznej.

Ale przede wszystkim z przyjemnością POWITAMY Państwa w naszej Fundacji i w naszym kraju.